υπερβατικό μήνυμα ....

Πριν λίγο καιρό ο σύζυγός μου επισκέφτηκε το Άγιον Όρος!

Εκεί ένας ηγούμενος του εξιστόρησε το παρακάτω συγκλονιστικό θαύμα:

Πριν περίπου 1 μήνα από τώρα, μια κυρία επισκέφτηκε τα Ιεροσόλυμα, παρόλο που είναι δύσκολη περίοδος τώρα, λόγω του πολέμου.

Ήθελε να πάει να προσκυνήσει και τον τάφο του Αγίου Γεωργίου στη Λήδα.

Ήταν έτοιμη να πάρει ταξί, αλλά την ενημέρωσαν ότι αυτό έχει γίνει πολύ επικίνδυνο διότι υπάρχει σπείρα κακοποιών που προσποιούνται τους οδηγούς ταξί, λοξοδρομούν, σε ναρκώνουν και σου παίρνουν τα όργανα!

Εκείνη είπε ότι θα το ρισκάρει γιατί θέλει πολύ να προσκυνήσει τον Άγιο!

Αφού απέρριψε κάποια ταξί, τελικά επέλεξε το 4ο ταξί, σταυροκοπήθηκε και ξεκίνησε.

Είχε ξαναπάει στον Άγιο Γεώργιο και μετά από περίπου 25 λεπτά δεν είχαν φτάσει ακόμα. Αυτό την έβαλε σε σκέψεις.

Μόλις όμως είδε το ταξί να λοξοδρομεί, της κόπηκαν τα πόδια...

κρίση και κατάκριση (αγ. Εφραίμ φιλοθεΐτη)

«Κρίνατε; Κρίνατε; Τί σᾶς εἶπα ἐγώ στό Εὐαγγέλιο; Μή κρίνετε. Ἐσεῖς εἶσθε οἱ κριτές; Κι ἔτσι θά μᾶς καταδικάσει ὅλους ἐμᾶς μέ τό μέτρο πού μετροῦμε τούς ἄλλους.

*Το ότι κατακρίνουμε τι σημαίνει; Ότι θεωρούμε τον εαυτό μας μη σφάλλοντα σε οποιοδήποτε αμάρτημα. Γι’ αυτό λέει ο Κύριος: «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε… Εν ω κρίματι κρίνετε, κριθήσεσθε» (Ματθ. ζ'1).*

Είναι τόσο σοβαρή βέβαια η κατάκριση, παρ’ ότι εμείς την έχουμε για «ψωμοτύρι» και σαν εμπερίστατη αμαρτία. Εμπερίστατη αμαρτία είναι αυτή, που γίνεται σε κάθε περίσταση και κάθε ώρα.

Καίτοι τέτοιοι είμαστε κι εμείς όλοι, λαβωμένοι, καίτοι όλοι είμαστε φορτωμένοι από πληγές κι αμαρτήματα, λέμε για τον άλλον. Όταν πάμε στο νοσοκομείο (1), θα δούμε ότι όλοι είναι άρρωστοι.

Βλέπετε όμως ότι κανένας δεν κατακρίνει τον άλλο άρρωστο· το έχετε παρατηρήσει; Κανείς δεν λέει στον άλλο: «Γιατί εσύ είσαι στο κρεβάτι», αφού είναι κι αυτός άρρωστος στο κρεβάτι.

Ενώ εμείς εδώ όλοι είμαστε άρρωστοι ψυχικά κι όμως ο ένας χτυπάει τον άλλον. Ο ένας είναι άρρωστος στο μάτι και κοιτάζει τον άλλον που είναι άρρωστος στο

αγάπη συνανθρώπου - αγ Ιωάννης κροστάνδης

Ν' αγαπάς κάθε άνθρωπο αδιάκριτα. Μη λογαριάζεις αν είναι αδύναμος κι αμαρτωλός. Μη σκέφτεσαι την αμαρτία, αλλά την προέλευση του ανθρώπου, που είναι η ίδια η εικόνα του Θεού.

Σε ενοχλούν οι αδυναμίες των άλλων ανθρώπων, η κακία τους, η υπερηφάνειά τους, ο φθόνος, η απληστία κι η κοιλιοδουλεία τους. Μα και σένα δε σου λείπουν οι κακίες, ίσως μάλιστα να 'χεις περισσότερες από τους άλλους.

Στο κάτω κάτω σε σχέση με την αμαρτία όλοι οι άνθρωπο είναι ίδιοι. «Πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (Προς Ρωμαίους, γ' 23). Όλοι είμαστε ένοχοι ενώπιον του Θεού και όλοι ζητούμε εξίσου το έλεος Του.

Γι' αυτό, εκτός από το να αγαπάμε τους άλλους, πρέπει να τους ανεχόμαστε και να τους συγχωρούμε, για να συγχωρήσει και μας ο ουράνιος Πατέρας μας. Πρέπει με όλη σου την ψυχή να τιμάς και να αγαπάς σε κάθε άνθρωπο την εικόνα Του Θεού, να μη λογαριάζεις τις αμαρτίες του. Μόνο ο Θεός είναι άγιος και αναμάρτητος.

Και πρόσεξε πόσο μας αγαπά, πόσα δημιούργησε κι εξακολουθεί να δημιουργεί για μας! Μας τιμωρεί με αγάπη και μας συγχωρεί πλούσια. Να σέβεσαι τον άνθρωπο έστω κι αν είναι αμαρτωλός, γιατί έχει πάντα ελπίδα να διορθωθεί.

Άγ. Ιωάννης Κροστάνδης, Η εν Χριστώ Ζωή μου.

---

ο πηλός τον πηλόν....

Παναγία Γοργοεπήκοος

Ήταν 26 Ιουνίου 1997. Επέστρεφα από τον Άγιο Νεκτάριο πού είναι στο Λαύριο και έλεγα πάντα μέσα μου: «Όποια και αν είναι η χάρη σου, Παναγία μου, Ελεούσα, Γλυκοφιλούσα, Παμμακάριστος, Φανερωμένη, βοήθησε και μένα στα τόσα μου προβλήματα».

Και ξαφνικά στα δεξιά τού δρόμου (Λεωφόρος Λαυρίου, στο ύψος Καλυβίων προς Μαρκόπουλο) διάβασα μια πινακίδα: «Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου – Μάνδρα Ελευσίνας».

Σταμάτησα, το σημείωσα και τη μεθεπομένη, 28 Ιουνίου, ανέβηκα και προσκύνησα την ιερή εικόνα της. Ήμουν απελπισμένη από σοβαρά οικογενειακά μου προβλήματα. Με πλησίασε η Ηγουμένη και με λόγια αγάπης με έκανε να πιστέψω ότι η Παναγία είναι εκεί για όλους μας και αποκλείεται να μη βοηθήσει κι εμένα.

Με ρώτησε πώς βρέθηκα στη Μονή. Και όταν τής είπα ότι είδα την πινακίδα στο σημείο πού προανέφερα, μού είπε ότι δεν υπήρχε ποτέ τέτοια πινακίδα εκεί.

Παραξενεύτηκα και ξαναπέρασα από το σημείο εκείνο, αλλά πράγματι πινακίδα δεν υπήρχε πουθενά. Η Παναγία είχε παρουσιάσει μπροστά μου μια ανύπαρκτη αόρατη πινακίδα και τα μάτια της ψυχής μου τη διάβασαν. Η Παναγία με τον τρόπο της

Καποδίστριας και χαιρετισμοί

Ένας Γέροντας έκοβε βόλτες στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και έψελνε τους Χαιρετισμούς στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Ήταν περασμένα μεσάνυχτα και βλέπει έναν φραγκοφορεμένο με σμόκιν παλαιάς κοπής.
Στην αρχή νόμισε ότι ήταν ηθοποιός και τραβούσαν κινηματογραφικά πλάνα .
Γρήγορα κατάλαβε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν ηθοποιός γιατί τον άκουσε και αυτόν να ψελλίζει τους Χαιρετισμούς στην Παναγία μας .
Με θάρρος ο Γέροντας τον ρώτησε :
- πως σε λένε άνθρωπε μου , γιατί ντυθηκες έτσι ; που μένεις ;
Και αυτός του απάντησε :
-με λένε Ιωάννη , έρχομαι από την Κέρκυρα , κυβέρνησα αυτό το μέρος , το νοιάζομαι , το αγαπάω και κάθε βράδι που φεύγουν οι τουρίστες και έχει ησυχία κάνω παρέα στους Εύζωνες μας .
αυτοί δεν με βλέπουν , όμως αν έλεγαν τους Χαιρετισμούς από μέσα τους θα με έβλεπαν , όπως επέτρεψε ο Θεός να με δεις εσύ .
Όπως μας είπε αυτός ο Σεβάσμιος Γέροντας εκείνη την στιγμή λύγισαν τα πόδια του , σαν να του ήρθε από την συγκίνηση μια λιποθυμία . Μέχρι να σταθεί για να μην παραπατήσει από την ζάλη έχασε από μπροστά του τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδος , τον Ιωάννη τον Καποδίστρια.

( σας τα γράφω έτσι και εγώ χύμα και με συγκίνηση γιατί τώρα τα έμαθα και πρέπει να τα μάθετε και εσείς )

ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ.Κωνσταντίνος Βαρδάκας

πηγή

Ο μέγας κανών, μεταξύ ε-αυτού και Αυτού ...

στην διαδρομή της μεγάλης τεσσαρακοστής, μετά την κλίμακα του αγ.Ιωάννη (δ’νηστειών) και πριν την ε’ νηστειών, Κυριακή της αγ.Μαρίας αιγυπτίας, του προτύπου της μετανοίας, ο μέγας κανών είναι το καύσιμο υλικό (1), η απαραίτητη μεθοδολογία για να ανοιχτεί στον άνθρωπο ο εσωτερικός δρόμος και κατανοήσει βιωματικά την κλίμακα του αγ.Ιωάννου σιναΐτου. Κι αν δεν μπει σε αυτόν τον τρόπο ''νόησης'', προσέγγισης και αντίληψης Γραφών και καθημερινότητος, μπορεί με τα διάφορα ''ενδιαφέροντα'' αναγνώσματα να αποκτήσει κατάρτιση και ''γνώση'' των θεολογικών, αλλά υστερεί σε ουσία...  μένοντας στα είδωλα (και εικόνες). Μένοντας στο εν δυνάμει (και κατ'εικόνα, όσο καθαρά κι αν είναι αυτή εκτυπωμένη) αλλά όχι εν ενεργεία, όχι στον δρόμο του καθ'ωμοίωσιν...  

Ο μέγας κανών, βοηθά μυστικά στην κίνηση από το κάτω (και έξω) όριο, τους πρόποδες του όρους Σινά, όπου προσκυνούνται τα είδωλα (όπως στην αίγυπτο, όπου ο νους / ισραήλ, είναι αιχμαλωτισμένος) προς την κορυφή και θεοπτία και Αγίων Τόπων (δια Της Θεοτόκου, φλεγόμενης και μη καιόμενης βάτου). 

Θεοπτία και ‘’εγγραφή’’ όχι τυπικά σε σκληρές πέτρες (και καρδιές) αλλά σε καθαρή καρδία… [ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις. (Β’Κορ.γ’3)]. … με πρώτη βαθμίδα την αποταγή (φεύγε και πίσω μην κοιτάς) του κοσμικού φρονήματος.. και ύψιστη την αγάπη. Αμήν δι ευχών…  με διακόνους (κλίμαξ και διακονία) τον προφ.Μωυσή (για την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών) και τον προφ.Ηλία (για την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης).  

…η κλίμαξ και ο μέγας κανών κείνται μεταξύ του κάθε ανθρώπου ως εικόνος Αυτού (ε-αυτού) και του προτύπου (Αυτού / Χριστού) και υπέχουν την θέση

άγγελος φύλακας και εκκλησία

Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία στον Βίο του στάρετς Ναζάριου. Ταξίδευε κάποτε ο στάρετς με τον μαθητή του και τη μικρή άμαξα που την έσερνε το άλογό τους και έφτασαν ένα Σάββατο σε κάποιο χωριό, όπου έπρεπε να καταλύσουν γιατί ήταν ήδη αργά. Ζήτησαν να φιλοξενηθούν από τον ιερέα του χωριού.

Ο ιερέας υποδέχτηκε τους ταξιδιώτες με χαρά και αφού συζήτησε με τον π. Ναζάριο τον εκτίμησε πάρα πολύ. Όταν έφτασε η ώρα που αρχίζει η ολονύκτια αγρυπνία της Κυριακής, ο π. Ναζάριος παρατήρησε ότι ο ιερέας δεν προετοιμαζόταν να κάνει την αγρυπνία και τον ρώτησε:

-Παππούλη, την Κυριακή το πρωΐ θα διαβάσεις την ακολουθία της αγρυπνίας;

Ο ιερέας απάντησε ότι λειτουργούσε πολύ σπάνια και ότι δεν είχε σκοπό να λειτουργήσει την άλλη μέρα.

-Κανένας απ’ τους ενορίτες μου δεν έρχεται στην εκκλησία τις γιορτές.

η αγάπη του αγ Ιωάννου θεολόγου

Πολλοί σκανδαλίζονται γι’ αὐτό πού λέγεται, ὅτι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ὑπῆρξε ὁ «πολυαγαπημένος» μαθητής τοῦ Χριστοῦ, νομίζοντας, ὅτι καί ὁ Χριστός κάνει διακρίσεις.

Δέν προηγεῖται ὁ Χριστός στήν ἀγάπη, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος πού ἕλκει τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Ἀγάπησε πολύ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τόν Χριστό, γι’ αὐτό καί ἀγαπήθηκε πολύ ἀπό τόν Χριστό.

Δέν μερολήπτησε, δέν ξεχώρισε ὁ Χριστός.

Ἀλλά ξεχώρισε ὁ Ἰωάννης τόν ἑαυτόν του ἀπό τούς ἄλλους.

Στό Ἀπόδειπνο λέμε σέ ἕνα σημεῖο: «Γένοιτο Κύριε τό ἔλεός σου ἐφ’ ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπί σέ».

Εἶναι σάν λέμε στόν Χριστό: «ὅ,τι δοχεῖο ἀγάπης Σοῦ προσφέρουμε Κύριε, τόσο νά μᾶς δώσεις».

Ὅσο λοιπόν ἑτοιμάσαμε, ὅσο ἐνδιαφερθήκαμε, τόσο θά λάβουμε ἀπό τόν Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι δίκαιος.

Ὅ,τι δοχεῖο φτιάχνεις, τόσο θά λάβεις.

Λέων Τολστόι

η φωτογραφία, δεν είναι ενός φτωχού άστεγου ζητιάνου, αλλά του γίγαντα της ρωσικής λογοτεχνίας Λέων Τολστόι "Ο Τολστόι, που ήταν ευγενής, κατείχε τεράστια γη και μεγάλο πλούτο. Θυσίασε όλη του την περιουσία για τους φτωχούς, τους άπορους, τους άστεγους και έζησε τη ζωή των φτωχών"

Και από τα περίφημα αποφθέγματα του:

"Μην μου λες πολλά για τη θρησκεία, αλλά άσε με να δω τη θρησκεία στις πράξεις σου"

---

φιλοθεΐα και φιλανθρωπία 

με… πρώτη θυγατέρα Του Βασιλέως, την ελεημοσύνη (αμήν να την οικειωθούμε για να ωμοιάσουμε Τον Κύριο)

παιδιά έσχατα και παιδεία ...

Είπε Γέρων: - "Μην λυπάστε και μην φοβάστε για τα παιδιά σας επειδή ο κόσμος στον οποίο μεγαλώνουν δεν είναι όπως ήταν.

Ο Θεός τα δημιούργησε και τα κάλεσε στη σωστή και ακριβή στιγμή της εποχής τους.

Η ζωή τους δεν ήταν σύμπτωση ή από σύμπτωση.

Μεγαλώστε τα και εκπαιδεύστε τα να γνωρίζουν τη δύναμη με την οποία περπατούν ως παιδιά του Θεού. Εκπαιδεύστε τα στην εξουσία του Λόγου Του.

Διδάξτε τους να περπατούν με πίστη γνωρίζοντας ότι ο Θεός έχει τον έλεγχο. Δώστε τους τη δυνατότητα να ξέρουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

Μην τα διδάξετε να φοβούνται και να αποθαρρύνονται από την κατάσταση του κόσμου, αλλά γεμάτα ελπίδα ότι μπορούν να κάνουν κάτι για αυτό.

Κάθε άνθρωπος σε όλη την ιστορία έχει τοποθετηθεί στον χρόνο που οφείλεται στο κυρίαρχο σχέδιο του Θεού.

Μη φοβάστε για τα παιδιά σας, τιμήστε που ο Θεός σας επέλεξε για να μεγαλώσετε και να εκπαιδεύσετε τη γενιά που αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες προκλήσεις της εποχής μας.

Καὶ ἡ πιὸ σοβαρὴ πτώση τῶν παιδιῶν δὲν πρέπει νὰ φέρνη σὲ ἀπόγνωση τοὺς

σταυρός, νηστεία και θέλημα...

Μέ τήν νηστεία ἀπωθοῦμε τήν ἁμαρτωλότητα πού εἶναι μέσα μας. Ἀντικαθιστοῦμε σταδιακά τόν ἑαυτό μας μέ τόν Χριστό, μέχρις ὅτου φθάσουμε στήν τελειότητα πού ἔφθασε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος λέγει: «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγῶ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. β΄ 20).

Νά τί σημαίνει «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν»: Σημαίνει νά ἀπαλείψουμε ὅλες τίς (κακές) μας ἐπιθυμίες, κάθετι ἀνθρώπινο, ἐφάμαρτο, καί νά τά ἀντικαταστήσουμε μέ τόν Χριστό. Νά ἀλλάξουν, νά γίνουν ὅλα Χριστός! «Ὅς γάρ ἐάν θέλῃ τήν ψυχήν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν· ὅς δ᾽ ἄν ἀπολέσει τήν ψυχήν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ καί τοῦ εὐαγγελίου, σώσει αὐτήν» (Μάρκ. η΄ 35). Ἐάν, βεβαίως, ἀπαρνηθοῦμε κάθε ἁμαρτία μας, κάθε πάθος μας· καί ἄν ξέρουμε, ἄν αἰσθανόμαστε καί ἄν θέλουμε νά γίνῃ ὁ Χριστός ψυχή μέσα στήν ψυχή μας, καρδιά μέσα στήν καρδιά μας, νά ἀντικαταστήσῃ τόν ἑαυτό μας, τό ἐγώ μας μέ τόν Ἑαυτό Του.

Αὐτή εἶναι ἡ μόνη ὁδός γιά νά φυλάξουμε ἐγώ καί ἐσύ καί κάθε ἄνθρωπος τήν ψυχή μας ἀπό τήν κόλαση, ἀπό τήν καταστροφή, ἀπό τόν διάβολο, ἀπό κάθε κακό, ἀπό τά αἰώνια βάσανα, νά βροῦμε μέσα μας ἐκείνη τήν θεοειδῆ ψυχή, ἐκείνη τήν θεϊκή ψυχή, τήν ὁποία ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε. Θεοειδής ψυχή! –Ποῦ εἶναι ἄραγε; –Στόν Χριστό. Ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά μᾶς εἰπῇ: Νά, ἔτσι πρέπει νά εἶναι ὁ

έσχατα (προέσχατα) και χημικά...

Στα έσχατα θὰ σου βάζουν χημικά μέσα σου για να παραλύει ο νους, η βούληση και τὸ συναίσθημα.- -  Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος.

Η ποταμοφόρητος Εκκλησία, ο όφις και η έρημος

τυπική και ουσιαστική σταυροπροσκύνηση ...

Στο μέσον της Τεσσαρακοστής η Εκκλησία υψώνει ενώπιόν μας τον Σταυρό του Χριστού. Δύο ακόμη φορές μέσα στον χρόνο, 14 Σεπτεμβρίου και 1η Αυγούστου, μας προτείνει να θυμηθούμε και να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό. Στις περιπτώσεις αυτές όμως η προσκύνηση του Σταυρού είναι συνδεδεμένη με ιστορικά γεγονότα, ενώ την τρίτη Κυριακή των Νηστειών η Εκκλησία θέλει να διακηρύξει τον ρόλο του Σταυρού στο ιστορικό της σωτηρίας μας και να μας προετοιμάσει για τη μακρινή ακόμα Μεγάλη Παρασκευή, όταν θα Τον ατενίσουμε υψωμένο στον Γολγοθά.Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

Κατά τη διάρκεια του Όρθρου, προς το τέλος της Μεγάλης Δοξολογίας, ο ιερέας τοποθετεί τον Σταυρό σ’ ένα δίσκο στολισμένο με λουλούδια. Μεταφέροντάς τον υψωμένο πάνω από το κεφάλι του, βγαίνει από το ιερό. Προηγούνται οι αναμμένες λαμπάδες και τα θυμιατά. Στο μέσον του ναού αποθέτει τον δίσκο σε ένα τραπέζι, θυμιάζει και ο χορός ψάλλει: «Τὸν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν». Ο λαός προσέρχεται να προσκυνήσει τον Σταυρό που παραμένει στο μέσον του ναού σε όλη τη διάρκεια της εορτής. Το νόημά της εκφράζει τόσο ζωηρά ο ύμνος του Όρθρου:

«Σταυρὸν Χριστοῦ τὸν τίμιον, σήμερον προτεθέντα ἰδόντες προσκυνήσωμεν, καὶ πιστῶς εὐφρανθῶμεν, κατασπαζόμενοι πόθῳ, τὸν ἐν τούτῳ θελήσει σταυρωθέντα…»

Καθώς σε λίγο θα πλησιάσω τον Σταυρό του Σωτήρος για να αποθέσω τον

η βαθύτερη αιτία που ο θάνατος τρομάζει τον άνθρωπο και η θεραπεία του...

«Η δειλία του θανάτου είναι φυσικό ιδίωμα του ανθρώπου, το οποίο οφείλεται στην παρακοή του Αδάμ. Ο τρόμος όμως του θανάτου αποδεικνύει ότι υπάρχουν αμαρτίες για τις οποίες δεν εδείχθηκε μετάνοια» (λόγ. στ΄, 3).

Ο φόβος που δείχνεις πολύ συχνά μπροστά στον θάνατο πρέπει να σε προβληματίσει.

Μπορεί να είναι φόβος δικαιολογημένος γιατί είσαι άνθρωπος: είναι φυσικό ιδίωμα του ανθρώπου μετά την πτώση του στην αμαρτία.

Κι είναι μία περίτρανη απόδειξη τούτο ότι δεν δημιουργηθήκαμε για να πεθάνουμε.

Η αθανασία ήταν η προοπτική του ανθρώπου, μέσα στα πλαίσια της «κατ’εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού» (1) δημιουργίας του.

Αν ο θάνατος ήταν μέσα στο αρχικό θέλημα του Θεού, τότε θα έπρεπε κανονικά να χαιρόμαστε με την ύπαρξή του.

Αλλά ο θάνατος ήταν το τίμημα της ανυπακοής προς την πηγή της ζωής, τον Θεό. «Διά της αμαρτίας ο θάνατος».

Οπότε ο φόβος σου αυτός, η δειλία σου καλύτερα, μπροστά στον θάνατο δεν είναι

ο παράλυτος της καπερναούμ

Λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος γιὰ τὸ θαῦμα στὸ σπίτι τῆς Καπερναούμ· ὅλοι ἄκουγαν τὸν Χριστό. Δὲν τὸν ὑπάκουσαν ὅμως ὅλοι. Ὅλοι εἴμαστε φιλήκοοι καὶ φιλοθεάμονες, ὄχι ὅμως καὶ φιλάρετοι. Ὅλοι ἐπιθυμοῦμε νὰ μάθουμε τὰ σωτήρια καὶ ἀκοῦμε εὐχάριστα τὴν ἱερὴ διδασκαλία καὶ μάλιστα «φιλοκρινοῦμεν τοὺς λόγους», ἀλλὰ καμμία προσπάθεια δὲν κάνουμε νὰ καρποφορήση μέσα μας ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἀκοῦμε ἀναλύσεις πατερικῶν κειμένων, μιλᾶμε θεολογικά, ἀλλὰ δυσκολευόμαστε νὰ τηρήσουμε τὶς ἐντολὲς καὶ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ὁ παραλυτικὸς «αἰρόμενος ὑπὸ τεσσάρων» ἔφθασε στὸ σπίτι ποὺ δίδασκε ὁ Χριστός. Οἱ συνοδοί του «ἀπεστέγασαν τὴν στέγην» καὶ κατέβασαν τὸν παραλυτικὸ μπροστὰ στὸν Χριστό. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος προσαρμόζει αὐτὴ τὴν πράξη στὴν θεραπεία τῆς παράλυτης ψυχῆς. Καθένας ποὺ πρόσκειται στὶς ἡδονὲς εἶναι παράλυτος στὴν ψυχὴ καὶ βρίσκεται καθηλωμένος στὸ κρεβάτι τῆς ἡδυπάθειας καὶ

νοερά προσευχή - γ.Γεώργιος Καψάνης

Όσο συχνότερα λέει ο χριστιανός τη νοερά προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν», τόσο περισσότερο λαμβάνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ειρήνη στην ψυχή, φωτισμό στο νου του και δύναμη να αντιμετωπίσει τον αγώνα της ζωής.

Αυτήν την προσευχή δεν μπορεί να την πει κανείς αν δεν έχει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, διότι λέγει ο λόγος του Θεού ότι «ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν, ει μη Πνεύματι Αγίω» (Α’ Κορ. 12,3).

Δηλαδή κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να πει τον Ιησούν Χριστόν, Κύριον και Θεόν, παρά μόνον εάν έχει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ελάβαμε κατά το Άγιο Βάπτισμά μας.

Όλοι οι βαπτισμένοι χριστιανοί είναι πνευματοφόροι, αλλά την χάρη μπορούν να την έχουν μέσα τους θαμμένη και ανενέργητη ή ζωντανή, να τους αγιάζει και να τους χαριτώνει.

Ένας άνθρωπος που δεν προσεύχεται, που δεν ζει στην Εκκλησία, που δεν εξομολογείται, που δεν κοινωνεί, που δεν τηρεί τις εντολές του Θεού, και είναι

αυτάρκεια, ρωγμή και χάρις…

Δεν χρειάζεται να δώση ο άνθρωπος άλλο τίποτε σάν αντάλλαγμα για την ψυχή του παρά το να γνωρίζη τον εαυτό του πως είναι μηδέν. Και με αυτό θα προσφέρη στον Θεό «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην», η οποία είναι η μόνη θυσία που αρμόζει να προσφέρεται στο Θεό από κάθε ευσεβή άνθρωπο. 

Και αυτήν μόνο την θυσία δεν πρόκειται να εξουδενώση ο Θεός, ο οποίος γνωρίζει τον άνθρωπο πως δεν έχει άλλο τίποτε δικό του να του προσφέρη σάν θυσία, καθώς λέγει και ο Δαυΐδ: «Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει». 

Με αυτήν την θυσία και σώθηκαν και σώζονται και θα σωθούν βασιλείς, δυνάστες, ευγενείς, δυσγενείς, σοφοί, αμαθείς, πλούσιοι, φτωχοί, ζητιάνοι, άδικοι,

γραικύλοι και ρωμηοί....

Οι Γραικύλοι από το 1821 μέχρι σήμερον προπαγανδίζουν ότι οφείλομεν να εγκαταλείψωμεν την Ρωμηοσύνην και να γίνωμεν Ευρωπαίοι, διότι δήθεν ο ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι ανώτερος από την Ρωμηοσύνην.

Το δοκίμιον τούτο δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτε. Η Ρωμηοσύνη δεν αποδεικνύεται. Περιγράφεται. Δεν χρειάζεται απολογητάς. Είναι απλώς αυτό που είναι. Το δέχεται κανείς ή το απορρίπτει. Δια τούτο τα παιδιά των Ρωμηών ή παρέμενον πιστοί και σκληροί Ρωμηοί ή εφράγκευον ή εκτούρκευον.

Και σήμερον άλλοι παραμένουν Ρωμηοί, άλλοι όμως αμερικανεύουν, ρωσεύουν, φραντσεύουν, αγγλεύουν, δηλαδή γραικεύουν.

Εις το παρελθόν οι Ρωμηοί είχον την ηγεσίαν και ήσαν ωργανωμένοι με ρωμαίϊκην έπιστήμην και παιδείαν και επικρατούσαν εις το Ρωμαίϊκον.

Με την ίδρυσιν της Έλλαδίτσας των Ελλαδιτσιστών όμως οι Ρωμηοί εξετοπίσθησαν από την ηγεσίαν και ανέλαβον αυτήν οι Γραικύλοι των Μεγάλων Δυνάμεων και ίδρυσαν τον Νεογραικισμόν με επίσημον πρόγραμμα να μη είμεθα πλέον Ρωμηοί αλλά τα ταπεινά και φρόνιμα γραικύλα παιδιά των Ευρωπαίων και Ρώσων.

Όχι μόνον έγινε τούτο αλλά ούτε προσεπάθησαν οι Νεογραικύλοι να το

Εκδίωξη δαιμόνων από τον αρχ Μιχαήλ

Ή Ευαγγελία Γ. , ετών 28 , κάτοικος Βάνιας Τρικάλων, στις 6 Αυγούστου το απόγευμα, έπαθε τα εξής:

Ή Ευαγγελία από τα μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή. Έκανε την ζωή της μη έχοντας καμία σχέση με τον Θεό και την Εκκλησία, και τελευταία συζούσε παράνομα με έναν παντρεμένο, τον Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει την γυναίκα του...

Ό Θεός όμως περίμενε την μετάνοιά της...

Στις 6 Αυγούστου τού 1958 , ημέρα Τετάρτη, στις 7 το απόγευμα πήγε φαγητό στον φίλο της πού έβοσκε τα πρόβατα. Το έδωσε, και φεύγοντας από εκεί για το σπίτι της παρουσιάστηκαν στον δρόμο κάποια άγνωστα, περίεργα πλάσματα...

Την φοβέριζαν, γιατί είχε έλθει πια η οργή του Θεού επάνω της και έπρεπε να ξεκαθαρίσει την θέση της. Άλλοι την έδερναν, άλλοι την τραβούσαν να την πνίξουν στο νερό, άλλοι την έσπρωχναν δεξιά και αριστερά...

Τελικά την πήγαν σ΄ ένα μαντρί, και εκεί όλη την νύκτα πέρασε αφάνταστη τιμωρία...

Την επόμενη μέρα, στις 1 το μεσημέρι, την βρήκαν σε μια καλύβα βασανιζόμενη

παρακλητικός αγίας Μαρκέλλης της χιοπολίτιδος

παρακλητικός αγίας Μαρκέλλης της χιοπολίτιδος

διάφοροι παρακλητικοί κανόνες

προσευχή πριν και μετά την εξομολόγηση (αγ.Νικοδήμου αγιορείτη)

 

υπέρ αναπαύσεως....

 

Προσευχή του Αγίου Εφραίμ του Κατουνακιώτη (δυο λιτές συμβουλές και λίγα σχόλια)

Ο Θεός, ο Αόρατος, ο Αθάνατος, το Αιώνιον, το Άπειρον, το Ατελεύτητον, το Ανεξιχνίαστον, το Αμετάβλητον.

Ο Θεός ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην και πάντα τα εν αυτοίς· τον ήλιον, την σελήνην, τους αστέρας, τας θάλασσας, τους ωκεανούς και πάντα τα εν αυτοίς κινούμενα ζώα.

Ο Θεός ο καθήμενος επί θρόνου δόξης και επιβλέπων αβύσσους.

Ο γλυκύτατος μας Ιησούς.

Μύριαι μυριάδες και χίλιαι χιλιάδες παρεστηκότες άγγελοι και αρχάγγελοι κύκλω της απροσίτου Σου δόξης, τα πολυόμματα Χερουβείμ και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ, τα κυκλούντά Σε και αναβοώντα τον γλυκύτατον και ακατανόητον ύμνον: Άγιος, Άγιος, Άγιος.

Η μεγάλη γέφυρα, η μεγάλη διαλλαγή, η μεγάλη συμφιλίωσις, ο μεγάλος σύνδεσμος ημών των πεπτωκότων και αχάριστων ανθρώπων με τον Άναρχόν Σου και λελυπημένον Πατέρα Σου.

Ο γενόμενος το θύμα.

Ο αναλαβών τας αμαρτίας ημών και εκφέρων αυτάς εις τον Σταυρόν.

Δος και εις ημάς τους αμαρτωλούς μίαν ακτίνα της χάριτος Σου και βοήθησον ημάς και δίδαξον ημάς και φώτισον ημάς:

Πώς θα Σε ακολουθήσουμε.

Πώς θα Σε αναπαύσουμε.

Πώς θα Σε ευαρεστήσουμε.

Ίνα γίνωμεν και ημείς μέτοχοι εκείνων των ανεκλαλήτων αγαθών, των οποίων

πρόοδος και ''πρόοδος''

Ενόμισαν οι μάταιοι σαρκικοί άνθρωποι ότι μακριά από τον Θεό, από τα καλά ήθη και τις αρετές, μόνο με τις εξωτερικές επιδείξεις, με τις ανωφελείς τελετές στις οποίες γίνεται κακή σπατάλη εκατομμυρίων, και με κούφια λόγια, πως θα ανώρθωναν το έθνος, αλλά πλανήθηκαν.

Δεν μελέτησαν, δεν άκουσαν ότι· οι μακρύνοντες εαυτούς από τον Θεό απολούνται. Ξεριζώθηκαν διότι δεν ήταν φυτεία του Θεού. Το Έθνος για να ανορθωθεί πρέπει να αναγεννηθεί ηθικά, να παύση η διαφθορά, να παύση η κακοήθεια η αμαρτία, να παύση η αδικία, η πλεονεξία, η ασέβεια και η βλασφημία.

Ανοίξατε τις εκκλησιαστικές ιστορίες και θα ιδείτε ότι, αφ’ ότου έγινε ο κόσμος, αληθώς κάθε παράβασις και παρακοή έλαβε την δικαία τιμωρία… - Οσίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου

Συμβουλές γιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ

Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να τρως πολύ. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να τρως γαλακτερά σε απαγορευμένες ημέρες. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να κάνεις αμαρτίες στις νηστείες ή στις μεγάλες εορτές και να μην εγκρατεύεσαι, που είναι επιβεβλημένο και στους παντρεμένους. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να δικάζεις άλλους ανθρώπους.

Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει, όταν δεις φτωχό άνθρωπο, να τον προσπεράσεις, χωρίς να τον βοηθήσεις. Ο φόβος του Θεού σε προκαλεί να ενθυμείσαι τον θάνατο, την κρίση, τη γέεννα, την κόλαση, τον παράδεισο του ουρανού, τη δόξα των δικαίων.

Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να μιλάς για το κακό, δεν σε αφήνει να συκοφαντήσεις, δεν σε αφήνει να λες ψέματα. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να υπερηφανεύεσαι και να αλαζονεύεσαι. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να είσαι ζηλιάρης, δεν σε αφήνει να μισείς κάποιον ή να τον φθονείς και να τον

συσσεισμός… (οντολογική, σχηματική, και πρακτική προσέγγιση)

Το θαυμαστό γεγονός της αρπαγής του Προφήτη Ηλία στον ουρανό… Αφοῦ ὁ προφήτης Ἠλίας ἔζησε καί ἔδρασε κατά τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ἔφτασε ὁ καιρός νά τόν πάρει ὁ Θεός στούς οὐρανούς μέσα σέ ἀνεμοστρόβιλο (Δ΄Βασ. β' 1). Τό θαυμαστό γεγονός περιγράφεται πολύ παραστατικά στό 2ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου «Βασιλειῶν Δ΄» ὡς ἑξῆς: 

Μία φορά πού ὁ Ἠλίας καί ὁ (μαθητής του) Ἐλισαῖος ἐπέστρεφαν μαζί ἀπό τά Γάλγαλα, εἶπε κάποια στιγμή ὁ πρῶτος στό δεύτερο: Μεῖνε ἐδῶ, γιατί ὁ Κύριος μέ στέλνει στή Βαιθήλ. Ὁ Ἐλισαῖος ἀπάντησε: Ὁρκίζομαι στόν ἀληθινό Θεό καί σ’ ἐσένα, ὅτι δέν θά σ’ ἀφήσω. Ἔτσι πῆγαν μαζί στή Βαιθήλ, πού εἶναι ἱερός τόπος βόρεια τῆς Ἰερουσαλήμ. Ἐκεῖ βρισκόταν μία ὁμάδα προφητῶν πού εἶπαν στόν Ἐλισαῖο: Τό ξέρεις ὅτι σήμερα ὁ Θεός θά πάρει ἀπό κοντά σου τόν κύριό σου; Αὐτός ἀπάντησε πώς τό ξέρει, ἀλλά τούς παρεκάλεσε νά μή μιλᾶνε γι’ αὐτό. 

Ὕστερα ὁ Ἠλίας καί ὁ Ἐλισαῖος πῆγαν στήν Ἰεριχώ. Τήν ἴδια ἐρώτηση ἔκαναν στόν Ἐλισαῖο καί οἱ ἐκεῖ προφῆτες, πῆραν ὅμως τήν αὐτή ἀπάντηση. Κατόπιν οἱ δυό τους, κατά τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, βάδισαν πρός τόν Ἰορδάνη ποταμό, ἐνῶ τούς ἀκολουθοῦσαν 50 προφῆτες πού στάθηκαν σέ κάποια ἀπόσταση ἀπ’ αὐτούς. Τότε ὁ Ἠλίας πῆρε τό μανδύα του [τή μηλωτή], τόν δίπλωσε καί χτύπησε μ’ αὐτόν τά νερά. Ἐκεῖνα ἄνοιξαν στά δύο καί πέρασαν ἀνάμεσα οἱ δυό ἄντρες πατώντας σέ ξηρά (Δ΄ Βασ. β’8). 

Ὁ Ἠλίας εἶπε στό μαθητή του: Ζήτησέ μου τί θέλεις νά κάνω γιά σένα, πρίν μέ πάρει ὁ Κύριος ἀπό κοντά σου. Κι ὁ Ἐλισαῖος ζήτησε νά τοῦ δώσει διπλάσιο τό προφητικό του πνεῦμα. Ὁ Ἠλίας τοῦ εἶπε: Δύσκολο πράγμα ζήτησες. Ὡστόσο ἄν μέ

αρετές

Από τις αρετές, άλλες είναι σωματικές, άλλες ψυχικές. Σωματικές είναι η νηστεία, η αγρυπνία, η χαμαικοιτία, η διακονία, το εργόχειρο που κάνομε για να μην επιβαρύνομε άλλους ή για να μπορούμε να ελεούμε κ.τ.λ. Ψυχικές αρετές είναι η αγάπη, η μακροθυμία, η πραότητα, η εγκράτεια, η προσευχή* κλπ. Αν λοιπόν από κάποια ανάγκη ή περίσταση σωματική, π.χ. αρρώστια ή κάτι παρόμοιο, μας συμβεί να μην μπορούμε να εκτελέσομε τις σωματικές αρετές που αναφέραμε παραπάνω, έχομε συγχώρηση από τον Κύριο, που γνωρίζει και τις αιτίες. Αν όμως δεν εκτελούμε τις ψυχικές αρετές, δεν θα έχομε καμιά απολογία, γιατί δεν υπάρχει καμιά ανάγκη που να δικαιολογεί τη μη εκτέλεσή τους. 

* Όταν ο νους γυμνωθεί από τα πάθη και καταφωτίζεται από την θεωρία των όντων, τότε μπορεί να ενωθεί με το Θεό και να προσεύχεται όπως πρέπει - Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

τα γενικά και τα ειδικά δώρα του Θεού

«Τα γενικά δώρα συνίστανται στα τέσσερα στοιχεία της φύσεως (1) και άλλα όσα απορρέουν από αυτά, όλα τα θαυμαστά και φοβερά έργα του Θεού, που περιγράφονται στην Αγία Γραφή.

Τα ειδικά δώρα είναι αυτά πού χαρίζει ό Θεός σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά – είτε πλούτη προς χάριν της ελεημοσύνης, είτε φτώχια προς χάριν της υπομονής και της ταπεινώσεως είτε εξουσία προς χάριν της δικαιοσύνης και ενισχύσεως των αρετών, είτε υποδούλωση και σκλαβιά προς χάριν της ταχείας σωτηρίας της ψυχής είτε υγεία προς χάριν τις βοήθειας των αδυνάτων, είτε ασθένεια προς χάριν τού στεφάνου της υπομονής είτε γνώσεις και επιδεξιότητες στην προς κτήση πλούτου προς χάριν της αρετής, είτε αδυναμία και έλλειψη δεξιοτήτων προς χάριν της ταπεινώσεως.

Τα παραπάνω, μολονότι φαίνονται αντίθετα μεταξύ τους, είναι όμως όλα καλά λίαν ανάλογα με τον σκοπό τους».

Ό άγιος Πέτρος ό Δαμασκηνός λέει, καταλήγοντας, ότι οφείλουμε να αποδίδουμε ευχαριστία στον Θεό για όλα τα δώρα Του και να υπομένουμε με υπομονή και ελπίδα κάθε δοκιμασία και αντιξοότητα.

Διότι όλα όσα ο Θεός δίνει, ή όσες θλίψεις επιτρέπει να μάς βρουν, ωφελούν τη

Ἡ μετάνοια τοῦ Ζακχαίου (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιθ΄ 1-10)

Όποιος θέλει να δει το Χριστό, πρέπει να σκαρφαλώσει πνευματικά, να υπερβεί τη φύση, γιατί ο Χριστός είναι ανώτερος απ’ αυτήν. Είναι πιο εύκολο να δεις ένα βουνό όταν είσαι πάνω σ’ ένα λόφο, παρά όταν βρίσκεσαι σε μια κοιλάδα. Ο Ζακχαίος ήταν κοντόσωμος άνθρωπος. Επειδή ήθελε πολύ να δει το Χριστό όμως, σκαρφάλωσε σ’ ένα ψηλό δέντρο. Εκείνος που θέλει να πλησιάσει το Χριστό πρέπει να εξαγνιστεί, γιατί θα συναντήσει τον Άγιο των αγίων, τον Ιερό των ιερών. Ο Ζακχαίος είχε μολυνθεί από τη φιλοχρηματία και την ασπλαχνία. Έτσι όταν αποφάσισε να συναντήσει το Χριστό, έσπευσε να εξαγνιστεί με μετάνοια και με έργα ελέους.Μετάνοια είναι η απομάκρυνση απ’ όλους τους παλιούς δρόμους που πατούν τα πόδια των ανθρώπων, αυτούς που ακολουθούν οι σκέψεις κι οι επιθυμίες τους, και η επιστροφή σ’ έναν καινούργιο δρόμο: στο μονοπάτι του Χριστού. Πώς όμως μπορεί να μετανοήσει ένας αμαρτωλός αν η
καρδιά του δε συναντήσει το Χριστό και δεν αναγνωρίσει την αμαρτωλότητά του; Προτού ο κοντόσωμος Ζακχαίος δει τον Κύριο με τα σωματικά μάτια του, τον συνάντησε εσωτερικά, με την καρδιά του, και μετανόησε για όλες τις πράξεις του.

Μετάνοια είναι ο πόνος της αυταπάτης, όπου είχε παρασυρθεί για πολύ καιρό ο αμαρτωλός, για πάρα πολύ καιρό, ωσότου νιώσει τον πόνο αυτόν. Από μόνος του

Αποφθέγματα και διδασκαλία αγ.Γρηγορίου θεολόγου

Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν( καρκινική επιγραφή στην φιάλη της Αγιασοφιάς).

Ζήτα απ’ το Θεό να σου είναι σπλαχνικός, σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ.

Ο ευεργετημένος πρέπει να θυμάται το καλό που του έκαναν, ο ευεργέτης όμως καθόλου.

Ας κερδίζουμε τις ψυχές μας με τις ελεημοσύνες, ας δώσουμε από τα υπάρχοντά μας στους φτωχούς, για να γίνουμε πλούσιοι σε ουράνια αγαθά.

Μη θέλεις να πείσεις με τα λόγια, αλλά με τα έργα. Μισώ την διδασκαλία που δεν συμβαδίζει με την πολιτεία σου.

Η αλήθεια είναι απλή, το ψέμα πολύπλοκο.

Όποιος απαρνιέται επίγειους θρόνους, κερδίζει τους ουράνιους.

Θράσος είναι το θάρρος γι’ αυτά που δεν πρέπει να τολμά κανείς.

Οι νόμοι που είναι σκληροί για τις γυναίκες, γράφτηκαν από άντρες.

Φωτίσου πρώτα και φτάσε στην κάθαρση πριν αποτολμήσεις να φωτίσεις και να καθάρεις τους άλλους.

Θα μας ζητηθεί να λογοδοτήσουμε όχι για κάθε λόγο και πράξη μας, αλλά και για

ανέλιξη, προσευχή και Σταυρός…

μπορεί ο (επαναλαμβανόμενος) ετήσιος κύκλος να επαναφέρει στην μνήμη μας με το συναξάρι, εορτές σταθμούς για την σωτηρία μας, αλλά η όλη μας ζωή συμπτύσσεται σε ένα (1) πνευματικό 40ήμερο πέρασμα, αντίστοιχο του περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… ως έργο και στόχο ζωής… για να συντελεστεί η επιστροφή στο πρότερον κάλλος και παράδεισο από την απέναντι θέση και στάση του ΑΔΑΜ (όπως θα ‘’θυμηθούμε’’ με την έναρξη της μεγάλης τεσσαρακοστής… εκάθισεν απέναντι του παραδείσου… ). Είσοδο στην βασιλεία. 

…στο προηγούμενο άρθρο ο συνοδίτης αρχάγγελος Ραφαήλ θα έβαζα ένα αστράκι (στο προσευχή* και νηστεία…) αλλά σαν υποσημείωση πλην του ότι θα γινόταν ογκωδέστερο, ίσως και να προσπερνιόταν, σαν υποπαράγραφος της υποπαραγράφου στο ήδη ‘’βαρύ’’ άρθρο, οπότε τολμώ να το κάνω αυθύπαρκτο (παρά την παραπομπή προς άλλους σχετικούς όρους, έννοιες, δεσμούς). 

Είναι η συνέχεια ακόμη και στο η συγκείμενη και η αντικείμενη αλήθεια… με σκοπό την συνοδοιπορία στην ανύψωση που προσπαθεί Ο Κύριος να μας έλξει και χαρίσει (και σαν συνοδοιπόρος και σαν τέλος) … ιδού… αναβαίνω εις Τον Πατέρα και συνανυψώ υμάς… 

ο συνοδίτης αρχάγγελος Ραφαήλ

και θεραπευτής του σώματος, του νου και της ψυχής των ανθρώπων, όνομα που μεθερμηνεύεται πως Ο Κύριος θεραπεύει και ικανοποιεί τα αιτήματα (είναι αυτός που ανεβάζει τις προσευχές, ειδικά τις έμπονες, στον θρόνο του Θεού). 

Επιπλέον όμως, κυκλοφορεί μια άγνωστη ακολουθία που ψάλλεται τῇ ΛΑ' Δεκεμβρίου, πρὸς ἐξευμενισμὸν τοῦ ἁγίου ἀγγέλου καὶ ἐκζήτησιν τῆς αὐτοῦ προστασίας καὶ συνοδοιπορίας κατὰ τὸ νέον ἔτος τῆς τοῦ Κυρίου χρηστότητος. 

Μπορεί ο καλός Θεός να μας εγνώρισε τον αρχάγγελό Του με τον Τωβίτ σαν συνοδίτη, όπως αναφέρει το απολυτίκιό του (1) αλλά αυτή η συνοδοιπορία ισχύει για κάθε άνθρωπο (καθ’όλη την ιστορία του κόσμου) προς απόκτηση αρετής και σοφίας (κι αν το επιθυμεί)… κατά το… συνοδοιπόρε πρὸς κτῆσιν τῆς ἀρετῆς καὶ σοφίας. Συνοδοιπόρο ανθρώπων αγαθό, δυνατό, συγκείμενο κι όχι αντικείμενο… 

Αναφέρεται από τους αγίους ότι… Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς ἄνοδος … γιαυτό ζητάμε στην ευχή αρχής ενιαυτού την ευλογία Του Κυρίου [Άναρχε Τρισήλιε Βασιλεύ, ο καιρών και χρόνων, τας ελίξεις περισκοπών, ευλόγησον τον κύκλον, της νέας περιόδου, τας αγαθάς Σου δόσεις, πάσι δωρούμενος….] που πρακτικά μεταφράζεται με την συνοδοιπορία του ανθρώπου με τον αρχάγγελό Του… 

Είναι η …31 Δεκ/1 Ιαν, που (κοσμικώς) ήθισται να ξεκινάμε την μέτρηση του νέου χρόνου…. φυσικά ομότροπα και του εκκλησιαστικού στην αρχή της ινδίκτου (1 σεπ)… αλλά και της γενέθλιας ημέρας του καθενός που κλείνει έναν ‘’κύκλο’’ και του διανοίγεται (με του Θεού την βούληση) ένας νέος … με συνοδοιπόρους, τον άγιο της ημέρας που γεννήθηκε, τον άγιο του ονόματός του, όποιον ακόμη ευλαβείται και φυσικά με τον άγιο άγγελό του (αν είναι βαπτισμένος ορθόδοξα)…  Μια

η συγκείμενη και η αντικείμενη αλήθεια…

Με στόχο την ‘’αντικειμενικότητα’’ της γνώσης, οι επιστήμονες του κόσμου με την δική τους μεθοδολογία, έστησαν τα πάντα απέναντί τους, προς μελέτη, αντι-κείμενοι. Αλλά με το μέτρο της παρατήρησης, του πειράματος και της επανάληψης, δεν δίνουν περιθώρια στο ανεπανάληπτο και με την σκληροκάρδια συμπεριφορά, το ‘’γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ’’, μπήκε και ο Θεός ως ‘’αντικείμενο’’ κάτω από το μικροσκόπιο και τηλεσκόπιο, να βρεθεί και ‘’υποταχθεί’’ στο ανθρώπινο θέλημα… ας απωθηθεί προς στιγμήν η έννοια του Θεού. Ο πραγματικά φιλαλήθης, θα ψάξει και θα βρει. Για να μην πούμε στην ακρίβεια, πως η ίδια Η Αλήθεια θα τον βρει και θα τον έλξει προς Εαυτήν… "Μια γουλιά από το ποτήρι της επιστήμης θα σε κάνει άθεο.... Στον πάτο όμως του ποτηριού θα σε περιμένει ο Θεός " Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (Γερμανός Φυσικός , θεμελιωτής της Κβαντομηχανικής, κάτοχος Νόμπελ Φυσικής ) 

Αλλά… "Η αληθινή επιστήμη, είναι η επιστήμη της καθαρής καρδιάς!" ~ Άγιος Σπυρίδων, Επίσκοπος Τριμυθούντος ο θαυματουργός, επίσης, ο π. Βασίλειος Γοντικάκης, πρώην Καθηγούμενος Ι.Μ. Ιβήρων Αγ. Όρους στο Η Σχέση μεταξύ Επιστήμης και Ορθόδοξης Θεολογίας σημειώνει… οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι.

…έτσι ενώ ο προσανατολισμός (1) του ανθρώπου που ζει στην εξωστρέφεια (ως ΑΔΑΜ) με κέντρο τον εαυτό του, κερδίζει καθημερινά με τις εφευρέσεις και ανακαλύψεις και αναλύσεις επί αναλύσεων, τάχα αντικειμενικότητα, (μέσα στην έρπουσα σοφία του κόσμου) συγχρόνως κατηγορεί τον άλλον προσανατολισμό (που κέντρο έχει τον νέο ΑΔΑΜ Χριστό και την εν ημίν βασιλεία και θεία σοφία, φωτιζόμενος από ευθές ΦΩΣ) ως υποκειμενικό, υποτιμώντας την ‘’αλήθεια’’ του… Με αυτήν την στάση όμως,

περιεχόμενα 12δ’

Εισαγωγή     

    μεταεισαγωγικός πρόλογος 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ      

το μέτρο της αγάπης, αληθείας και δικαιοσύνης… κοσμικώς και ορθοδόξως 

Ωσηέ, ο Προφήτης της Αγάπης 

περί Φωτός...

     Άνοιξε την καρδιά σου εις τον Χριστόν        (αγ.Ιερώνυνμος αιγίνης) 

     (αγ.Ιωάννου χρυσοστόμου) ICXC Παντοκράτωρ  

Γέροντας Δαμασκηνός Κατρακούλης 

Οι τρεις χιτώνες του Χριστού - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς 

όπλο ημίν δέδωκας... αγ. Φιλόθεος Ζερβάκος 

φύλακας άγγελος στην ζωή (ανθρώπινο και θείο θέλημα)