Περί κραδασμών, τσάκρας και ΣΤΑΥΡΟΥ

Διαβάζοντας κάποιος αυτό,

worldjudge.blogspot.com: ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΜΕ ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΟΤΑΝ ΔΟΝΕΙΤΑΙ...

μπορεί, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα τελευταία ‘’ενδιαφέροντα’’ αλλά παράξενα αναγνώσματα, να έχει μια μερική γνώση, που συνοδεύεται από φόβο γιατί από το αόρατο ή το ανθρωποφανές, πως μπορεί κάποιος να ασφαλιστεί;  Ειδικά αν τελειώνει με την φράση ΣΕ ΕΛΕΓΧΩ και ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΑΙ πάνω σου;;   

Μια ελευθερία του θέλω και του γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ, που καλώς ή κακώς γίνεται σημαία και κεντρικό σημείο αναφοράς σε μια εποχή ‘’ελευθερίας’’…  

Η εμπλοκή επιστημονοφάνειας με τα ''τσάκρας'' ενδεικνύει το νεοεποχίτικο της όλης προσπαθείας...

Η αυτοδιάθεση της ελευθερίας μας, καλό θα ήταν να περνάει από φίλτρα σωφροσύνης και διάκρισης, δλδ σε ποια κατάσταση θα μας φέρει η πρακτική και

θεωρητική αποδοχή και ακολούθηση των εντολών αυτής της ελευθερίας.

Εντολές που ελευθερώνουν και εντολές που δεσμεύουν και σκλαβώνουν, μετά από ελεύθερη ή ανελεύθερη (ύπουλη) επιβολή τους επάνω μας.

Κι Ο Κύριος ΠΑΝΤΑ προσκαλεί: …όστις θέλει. Κι ο αντίδικος της σωτηρίας μας, ή δεν μας ρωτά ή δόλια μας επηρρεάζει και επιβάλλει. Στην φαρέτρα του τελευταία, μπήκαν λοιπόν τα επιστημονικοφανή, ακόμη και επιστημονικά, τα ανατολίτικα τσάκρας, οι εξωγήινοι αόρατοι δυνάστες, που ‘’φαίνονται’’ ως άνθρωποι και κυκλοφορούν (τάχα) ανάμεσά μας.

Κι αφού η ελευθερία μας έχει δύο διευθύνσεις, προς ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και προς δουλεία, με ψευδεπίγραφες ελευθερίες, εντάσσονται ως τανύσματα, η μία προς τα άνω (αλλά και ορθοδόξως προς την καρδιά, όπου είναι η Βασιλεία του Θεού) κι άλλη προς τα κάτω ή στην κατά Πλάτωνα σπηλιά, όπου ισχύουν οι σκιές, τα αποτελέσματα κι όχι οι αιτίες. Στην δεδουλωμένη και σκοτισμένη διάνοια. Κι εμείς, γνωρίζοντες ή από ένστικτο καλώς ακολουθούμε τον δρόμο (της μεταμορφώσεως και αναστάσεως) από την κεφαλή στην καρδιά (από την νοητή αίγυπτο στην Άνω Ιερουσαλήμ, με προτυπωθείσα ‘’έξοδο’’ (Πάσχα) ΚΑΙ στην ΠΔ με δύο σκέλη, δυνάμεως και σοφίας.

 *

Πράγματι, πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα με συμφέρει. Όλα μου επιτρέπονται, αλλά δεν με συμφέρουν τα πάντα.   

Και μας συμφέρει το:

...Ἅγνιζε καὶ κάθαρε καὶ ῥύθμιζέ με·
κάλλυνε, συνέτιζε καὶ φώτιζέ με·
δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·
ἵν᾿ ὡς σὸν οἶκον εἰσόδῳ κοινωνίας,
ὡς πῦρ με φεύγῃ πᾶς κακοῦργος, πᾶν πάθος.

Γιατί η αγνότητα, η καθαρότητα, η σύνεση, ο φωτισμός είναι όλες ευχές (που όταν συνοδεύονται και από ανάλογες πράξεις) γίνονται καλές αφορμές το σκήνωμά μας να ρυθμίζεται και να γίνεται δοχείο Πνεύματος μόνου και όχι σκήνωμα της αμαρτίας. Σκήνωμα Ζωής κι όχι θανάτου. Σκήνωμα που αναπαύεται το θείο θέλημα και η ευλογία, αντί της αλογίας (ακόμη και παραλογίας) του θελήματος του άλλου ή του ασόφου και μη συμφέροντος δικού μας.

Εκεί έγκειται η διαφορά του σε ελέγχω και σε επηρρεάζω, κατά το πόσο δικαιώματα για αυτό δίνουμε Στον Κύριο αυτοβούλως ή στον αντίδικο ανάλογα. Γιαυτό και αναφέρθηκε ο διάβολος ως μυρμηγκολέων, εξαρτώμενη η μικρή ή μεγάλη επιρροή από τα δικαιώματα.     

Φυσικά υπάρχουν κραδασμοί, φυσικά και τα τσάκρας, (άσχετα με την ορολογία που δίνεται επιστημονικά ή ανύπαρκτη σαν ορθόδοξη θεολογία) λειτουργούν... κανονικά και με τον νόμο... ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ αλλά  εμείς ζητάμε το ιεραρχικότερο (καρδιά) και την χάρη Του Δημιουργού, να ορίζει όλα τα υπόλοιπα.

Προς ενημέρωση αλλά και ανθρωπογνωσία, τρία ‘’κέντρα’’ (κατά την ανατολική φιλοσοφία και κοσμοθεωρία) στην κεφαλή (συνθέτουν την σοφία). Τρία ακόμη κέντρα στο σώμα (συνθέτουν την δύναμη) κι εμείς, όποια δύναμη και όση σοφία κι αν έχει ο καθένας μας, την φιλτράρουμε με αγάπη (καρδιά).  Η καρδιά μάλιστα, είναι η μόνη που δεν είναι στην ίδια ευθεία με τα υπόλοιπα 6. Κάτι σαν αντίχειρας που τα χρησιμοποιεί... ΑΓΑΠΗ, πάνω από δυνάμεις και γνώσεις...

Το σύνολο, των 7 τσάκρας, ''χωρίζεται'' ευστοχότερα, σε 3 ομάδες.

Η ομάδα με 3 ''κέντρα'' (υπόφυση, επίφυση και θυρεοειδή) στην κεφαλή, ορίζει και αντιλαμβανόμαστε την γνώση. Με τα 3 κέντρα του σώματος ενεργούμε την δύναμη. Η καρδιά (κέντρο της πνευματικής ζωής της Ορθοδοξίας) είναι ο τόπος που αναπαύεται και ενεργεί η ΑΓΑΠΗ.

ΟΛΑ τα τσάκρας, όλος ο άνθρωπος με την μερική του σοφία και μερική του δύναμη, είναι υπό την Παντογνωσία, την Παντοδυναμία και Παναγαθότητα του Τριαδικού Θεού κι όπως ένας μικρός μαγνήτης, ΑΝ ΕΝΩΘΕΙ με τον μεγάλο, διαμέσου του μικρού εξέρχεται η δύναμις του μεγάλου, έτσι και δικός μας στόχος, είναι να ενώσουμε όλη την γνώση, όλη την δύναμη και όλην την αγάπη μας (μικρή ή μεγάλη) με τον Τριαδικό Θεό.

Αμέσως ερχόμαστε στην απάντηση του λογικότατου ερωτήματος: ποιος είναι ο τρόπος ΕΝΩΣΗΣ. Με τον χωροχρονικό καθορισμό του Αναστάσιμου Σώματος που προσφέρεται προς κοινωνίαν, η μυστική θεωρητική επαφή μπορεί να γίνει παντού, αλλά το μη μου άπτω εκτός των 12 Αποστόλων που πρότεινε το φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε, σηματοδοτεί ότι εκτός Ορθοδοξίας, οι φιλόθεοι άνθρωποι ΔΕΝ έχουν μυστηριακή Κοινωνία, απαραίτητη για την ολοκλήρωση και σωτηρία (σώος). ...ο τρώγων μου την Σάρκα και πίνων μου το Αίμα, ΕΝ ΕΜΟΙ ΜΕΝΕΙ, ΚΑΓΩ ΕΝ ΑΥΤΩ...

…κι οι ιουδαίοι ζητούσι σημείο (δύναμη) κι οι έλληνες αιτούσι σοφία... Κι Ο Κύριος μας έδωσε ΣΤΑΥΡΟ!!!

 * *

Οπότε, είναι θέμα ιδίως προσανατολισμού, που θα στρέψουμε το πρόσωπό μας και τι θα ‘’κυνηγάμε’’.

Φιλοδύναμοι άνθρωποι σαν τους ιουδαίους έχουν στρέψει τα νώτα τους στην Αγάπη και κυνηγάνε δυνάμεις. Φιλόσοφοι άνθρωποι έχουν στρέψει τα νώτα τους στην Αγάπη και κυνηγάνε γνώσεις και σοφία.

Αυτά δεν ήταν όμως και τα δολώματα του πονηρού για να εξάγει και απομακρύνει τον άνθρωπο από την Αγάπη Του Θεού; Μια δυσαρμονική πρόταση, αφού μεγεθύνει υπέρμετρα ένα σώμα (δύναμη) ή ένα κεφάλι (σοφία) με μια υπολειτουργούσα ή με παντελή απουσία καρδιάς. Αυτό θέλουμε;  

Πέραν λοιπόν των απρόσωπων ενεργειών οι άγγελοι μας βοηθάνε να ελευθερωνόμαστε και οι δαίμονες προσπαθούν (ανάλογα πόσα δικαιώματα τους δίνουμε) να μας υποδουλώσουν και ελέγχουν.

Σήμερα γιορτάζει η καλή μας Παναγία ''άξιον εστίν''. Επειδή είμαστε ''οίκοι και οχήματα'', ΕΧΟΥΜΕ και πρότυπο ΚΑΙ βοηθό... Εμβάθυνση στον ύμνο ‘’Άξιον Εστίν’’… (βιωματική σχέση).

Πολύ θα θέλανε να κάνουν κατάληψη του οίκου μας και να το γεμίσουν ρύπη. Πολύ θα ήθελαν να είναι αυτοί οδηγοί του οχήματός μας... (να ελέγχουν τις κινήσεις μας). Εμείς ευχόμαστε (μακάρι και να εργαζόμαστε σχετικά) πάνω στο: ΕΛΘΕ ΚΑΙ ΣΚΗΝΩΣΟΝ ΕΝ ΗΜΙΝ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΟΝ ημάς από πάσης κηλίδος... (σαν οίκους και οχήματα).

Από τις πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού μας, μπορεί να εισέρχονται σκόνες και ρύπη. Έχουμε όμως τα μέσα να το καθαρίσουμε. Στα πνευματικά, από τα αισθητήρια που είναι θύρες εισόδου θανάτου, έχουμε την εξομολόγηση.  Στην προσπάθεια καλής και ακριβούς λειτουργικότητος του οχήματός μας, το πηγαίνουμε εξωτερικά στον εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπο (αν νοιαζόμαστε για αυτό), οπότε και αναλογικά στα πνευματικά, έχουμε τον εξουσιοδοτημένο (χειροτονημένο με αποστολική διαδοχή) ορθόδοξο πνευματικό μας.  

Ένας ακόμη λειτουργικός λόγος του τελειοποιούντος ΣΤΑΥΡΟΥ, που φέρνει χαρά σε όλον τον κόσμο, επάνω μας, πλην της ένωσης γης και ουρανού, κοιλίας (αεί) και κεφαλής (νυν) που επιτελείται η ανάβασις από τον χρόνο στον Άχρονο δια της κλίμακος (σπονδυλική στήλη – όρθια οφιοειδής 33 σπονδύλων…) όπως προτυπώθηκε στην ΠΔ με τους έρποντες δηλητηριώδεις όφεις που θανάτωναν τους ισραηλίτες με λύση τον όρθιο κρεμασθέντα χάλκινο όφι επί της ράβδου του Μωυσέως… ενδεικνύει και τον υγιή μεταβολισμό.

Στο (οριζόντιο) φυσικό σώμα, ο μεταβολισμός (εισερχόμενα – εξερχόμενα) δρα καθέτως. Εισπνοή – εκπνοή, πόσιμα, φαγώσιμα κλπ. Αντίστοιχα, στον (κάθετο) πνευματικό άνθρωπο, ο μεταβολισμός λειτουργεί οριζόντια. Από αριστερά τα εισερχόμενα και προς τα δεξιά τα εξερχόμενα. Έτσι, τα τσάκρας, σαν εργοστάσια, φιλτράρουν και επεξεργάζονται τα εισερχόμενα, που και καθαρά να είναι, αν ο αγωγός είναι σκουριασμένος, το νερό που πάμε να ξεδιψάσουμε τον συνάνθρωπό μας, θα τον δηλητηριάσει (αλλά και εμάς τους ίδιους. Γιαυτό, Κύριε ελέησον).

Γιαυτόν και μόνο τον λόγο αρκεί, να βάλουμε μετάνοια και αρχή καθαρότητος του οικήματός μας και ακριβούς επισκευής του οχήματός μας, τη εποπτεία του πνευματικού μας οδηγού και βοηθούντων φιλάνθρωπα αφού γιαυτό ορίστηκαν, τα χερουβείμ και τα σεραφείμ. Αμήν γένοιτο γένοιτο…    

  

-----

*       Από Μύηση και Ορθοδοξία

* * από Κάθετο Πνευματικό Κύκλο (οδοιπορικό της σοφίας του ανθρώπου)

Σύνολο εκδοθέντων

και άπαντα σε ψηφιακή μορφή

11 Ιουνίου [Άξιον εστί, απόστολοι Βαρνάβας και Βαρθολομαίος (μεθερμηνευόμενος τα ουράνια ρείθρα) και άγιος Λουκάς ο ιατρός, επίσκοπος Συμφερουπόλεως] δι ευχών των αγίων και εξαιρέτως της Υπερευλογημένης Θεοτόκου, Κύριε ελέησον.

---

Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·

η απόσταση Νου και νου, με την ως άνω κλίμακα να το ενδεικνύει...

Η Κλίμαξ, ως δρόμος από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν

Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’

ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία

---

Τα πάντα ξεκινούν και καταλήγουν στην καρδιά. Είναι σαν τον αντίχειρα, που χρησιμοποιεί τα υπόλοιπα δάχτυλα (γνώσεις και δυνάμεις)... 

''Μέ τόν τρόπον αὐτόν ἐβγῆκαν ὅλες αἱ πλάνες καί ἔγιναν αἱ αἱρέσεις'' ∽ Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής †

''Οἱ δαίμονες εἶναι πνεύματα. Λοιπόν συγγενεύουν καί ἀφομοιοῦνται μέ τό ἰδικόν μας πνεῦμα, τόν νοῦν. Ὁ δέ νοῦς ὡς τροφοδότης τῆς ψυχῆς ὅπου εἶναι — καθότι αὐτός φέρει πᾶσαν νοερᾶς κινήσεως ὄψιν καί νόησιν εἰς τήν καρδίαν, ἡ δέ καρδία τό διυλίζει καί τό δίδει πρός τήν διάνοιαν — ὁ νοῦς λοιπόν ἀπατᾶται κατά τό παράδειγμα τῆς πηγῆς. Ἤγουν κλεψιμαίω τῶ τρόπω τό ἀκάθαρτον πνεῦμα θολώνει τόν νοῦν καί αὐτός τό δίδει πρός τήν καρδίαν, ὅπως εἶναι, κατά συνήθειαν. Ἄν ἡ καρδία δέν εἶναι καθαρά, σκοτεινῶς τό δίδει εἰς τήν διάνοιαν. Καί σκοτίζεται τότε καί ἀμαυροῦται ἡ ψυχή. Καί ἔκτοτε ἀντί θεωρίας δέχεται διαρκῶς φαντασίες. Καί μέ τόν τρόπον αὐτόν ἐβγῆκαν ὅλες αἱ πλάνες καί ἔγιναν αἱ αἱρέσεις.''

---

Και... όλη η αναφορά έγινε με το σκεπτικό, ότι ο καλός Θεός εγκατέσπειρε σε όλα τα έθνη την μερική Του Αλήθεια (και τον σπερματικό λόγο στην ΠΔ) για να γίνει οδοδείκτης προς την πληρότητα. Μπορεί κάποιος να περάσει κι από εκεί (αν δεν έχει μεγαλώσει εκεί) ψάχνοντας την Αλήθεια. Οπότε, το παρόν απευθύνεται σε όσους φιλαλήθεις δεν αναπαύονται στο μερικό (νηπιακή γνώση) και θάθελαν την όλη Αλήθεια (Χριστό, ΕΓΩ ΕΙΜΙ). Τότε, θα ξεφύγει ο άνθρωπος από την παγίδα της αυτοθέωσης και το μάταιο φυγόκεντρο κυνήγι γνώσεων και δυνάμεων,  ανδριζόμενος δε, με την συμπλήρωση, απορρίπτει τα του νηπίου.... αποδεχόμενος κάθε δώρο και αναγνωρίζοντας ότι ''χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν''.