Επί του πρακτέου, το ότι η συνείδηση είναι τα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ, όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, και τα παράχωναν οι Φιλισταίοι

Όλη η ΠΔ ως σκιά, προτυποί την χάρι. Ο Αβραάμ ως Πατήρ (δύο διαθηκών), ο Ισαάκ ως υπάκουος (προς θυσίαν) υιός και ο Ιακώβ ως Πνεύμα Άγιον, με τεκνία από Λεία και Ραχήλ (και δούλες αυτών) ως πράξη και θεωρία, όπως μας εξηγούν οι άγιοι πατέρες μας.

Στην αρχή, ο Αβραάμ, εκαλείτο Άβραμ κι η Σάρρα, Σάρα, έως της επισκέψεως του Τριαδικού Θεού που ‘’πρόσθεσε’’ το Α (της Αγάπης και Αληθείας) στην κεφαλή και το Ρ (της δικαιοσύνης) στο σώμα. Κατά τάξιν και ετοιμότητα, αυτό επιζητούμε, αυτό ποθούμε και για αυτό (αμήν) να αγωνιζόμαστε. (Ματθ.στ’33) ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.…  

Ανοίγει ‘’πηγάδια’’ ο Ιακώβ και τα παραχώνουν οι φιλισταίοι. Ανοίγει δίαυλο επικοινωνίας το Άγιο Πνεύμα αλλά οι φιλισταίοι (κρητικό φύλο) που ως ‘’κοιλία’’ (γαστέρες αργαί προς Τίτον επιστολή) παραχώνει (αυτή η γαστέρα με τα περιγάστρια πάθη της) την ξεδιψαστική χάρι.

Διακρίνεται η ‘’κλίμαξ’’ εντός του συνόλου του ανθρώπου, από το ‘’αεί’’ (που τυπούται στην κοιλία) και αεί χρόνου στο ‘’νυν’’ (και κεφαλή) ως άχρονο και αιώνιο παρόν, Ο Ων. Κι αυτή η κλίμαξ, δεν είναι άλλη από την οφιοειδή όρθια σπονδυλική στήλη. Σαν αυτόν τον χάλκινο όφι που κρεμάστηκε προτυπούμενος, επί της ράβδου του Μωσέως για να λύσει το πρόβλημα του θανάτου από τα δηλητηριώδη (έρποντα) φίδια.    

Η τύπωσις όμως του σταυρού επί του σώματος, αν δεν έχει σωστό, ορθό, ορθόδοξο προσανατολισμό, δεν επιτυγχάνει την μετάβαση από το θάνατο στην ζωή, αλλά το αντίθετο, όπως ‘’ποιμαίνει’’ τα πρόβατά του ο σκολιός (τάχα) σταυρός του πάπα, στην πραγματικότητα όμως σατανιστικό σύμβολο 4^ου αιώνα.

Προηγούνται τα τεκνία της Λείας (πράξη) τύπωση δεξιά – στο και του Αγίου Πνεύματος – και μετά αριστερά (τεκνία από Ραχήλ – θεωρία). Όμοια και ανάλογα του προσανατολισμού του ΑΔΑΜ (αρχικά Ανατολής – Δύσης – Άρκτου – Μεσημβρίας). Μέσα στα συγγράματα, αν κάποιος θέλει, μπορεί να βρει παραπάνω σχετικές λεπτομέρειες. Αυτό είναι και το καθ’ύλην ‘’πέρασμα’’ και παρουσία του Αγίου Πνεύματος (τύπωσις οριζοντίως) που επισκέπτεται εντός του έτους κατά τάξη και ετοιμότητα τον καθένα μας, μετά την κάθοδο/ανάβλυση (κάθετη διάσταση) εκ του Παναγίου Τάφου. Στο σύνολο, ζωοποιός και ζωοπάροχος σταυρός.

Έτσι, ενώ κατέρχεται (καθέτως) το Πνεύμα το Άγιον, άπαξ κατ’έτος το Μ.Σάββατο ΜΟΝΟ στον Ορθόδοξο πατριάρχη, με την τελετή του Αγίου Φωτός (προ Αναστάσεως) καθ’ όλην του έτους επισκέπτεται μυστικά (οριζοντίως) ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ όπως και τυπούται (και του Αγίου Πνεύματος) επί του σώματος, για να χαρίσει τεκνία (χαρίσματα) κατά τάξιν και ετοιμότητα επί πρακτικού επιπέδου (Λεία και δούλη Λείας) σώμα και σάρκα, και θεωρίας (δούλη Ραχήλ – Ραχήλ) διάνοια και νους.   

---

αμήν δι Αγίου Πνεύματος η χάρις 

---

αββά Δωροθέου συνείδηση

η πορεία της πνευματικής πληροφορίας ...

για τους δύο τρόπους μεταφοράς της πληροφορίας (σωματιδιακά και κυματοειδώς)

[(για ενημέρωση, φυλλομέτρηση και ανάκτηση αν θέλετε... συγγραφικό έργο]

εντύπως κυκλοφορούντα

---

Έχοντες ζεύγη αντίπαλα στην εξωτερική ιστορία, πρέπει αυτά να νοηθούν ως ίχνη του εσωτερικού μας πολέμου. Δαβίδ – Γολιάθ, Οδυσσέας – Πολύφημος. 

Λένε, πως όταν ήταν ο Δαβίδ να πάει να παλαίψει με τον Γολιάθ, οι δικοί του, τον ντύσανε ανάλογα. Τον αρματώσανε και στα χέρια και στα πόδια και στο στήθος και στο κεφάλι με τόσο βαρηά άρματα, που ο μικρόσωμος δεν μπορούσε να κινηθεί. Τα πέταξε όλα από πάνω του και κράτησε μόνο 5 πέτρες. Με αυτές και την ευελιξία, νίκησε τον μεγαλόσωμο φιλισταίο (όχι τυχαία κρήτα - γαστέρα) ... Γρήγορο νου (ευελιξία) και Κύριε ελέησον... / 5 ''πέτρες'' http://users.otenet.gr/~mystakid/ask_proseyxhs.htm                                   

Πάλι με τον Οδυσσέα, η καίρια βολή ήταν στο ‘’δόξα πατρί’’ … (ως μονόφθαλμο κύκλωπα). Φυσικά η ερώτηση είναι διαχρονική και χρήζει προσωπικής απαντήσεως κατά ετοιμότητα. Προσωπικά είμαι με τον Οδυσσέα και τον Δαβίδ (λογική + υπέρλογη προσευχή). Σε μερικούς, η ζυγαριά κλίνει αδιακρίτως υπέρ των ελλήνων φιλισταίων, μόνο και μόνο επειδή είναι έλληνες vs (των αντιπαθητικών) εβραίων. Η διαχωριστική γραμμή και τομή, αλλού βρίσκεται. Ούτε έλληνες ούτε εβραίοι αν πρόκειται περί αντιχρίστων (ειδωλολατρία και σταυρωτές) ΚΑΙ έλληνες ΚΑΙ εβραίοι αν πρόκειται περί φιλοχρίστων (συσταυρούμενων, ανεξαρτήτως πρό ή μετά XC).                                          

Έτσι, αναφερόμενος για φιλισταίους το μυαλό μας πρέπει να πηγαίνει στην γαστέρα και περιγάστρια πάθη που παραχώνουν το ζων ύδωρ που θέλει εκ της κοιλίας ξεδιψάσει (σαν Άγιο Πνεύμα) εαυτόν και τους συνανθρώπους. Κι είναι αδιακρισία ακόμη και αυτοχειρία να τασσόμαστε υπέρ των φιλισταίων μόνο και μόνο επειδή είμαστε έλληνες, συναισθηματικά ελκόμενοι και αγόμενοι. Άλλος όμως είναι ο αρχηγός… Σαν να κλίνουμε την ζυγαριά υπέρ της σαρκολατρείας (γαστέρας) ενάντια του πνεύματος και Πνεύματος Αγίου.                                 

---                    
   

Έλληνες και εβραίοι         

                                   

ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες...