Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

Αναλογίες που οικειώνουν τον λόγο με Τον Λόγο


Εικών Αυτού (ο ε-αυτός) πληρούμενος χάριτος ως δοχείο προς βίωση του καθ’ομοίωσιν… με παράλληλη κατάργηση της σκιώδους επί γης εικόνος, (ε-γώ)…

‘’όσο’’ διακρίνουμε Αυτόν και εαυτόν (εν πνεύματι και φύσει) στην Αγία Γραφή και στην ζωή μας, όσο ου ληψόμεθα την ψυχήν μας επί ματαίω.

Αμήν, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν…

από τον Μέγα Κανόνα...

κλῖμαξ ἣν εἶδε πάλαι, ὁ μέγας ἐν Πατριάρχαις, δεῖγμα ψυχή μου, πρακτικῆς ὑπάρχει ἐπιβάσεως, γνωστικῆς τυγχάνει ἀναβάσεως, εἰ θέλεις οὖν πράξει, καὶ γνώσει καὶ θεωρίᾳ, βιοῦν ἀνακαινίσθητι.



Τὸν καύσωνα τῆς ἡμέρας, ὑπέμεινε δι' ἔνδειαν ὁ Πατριάρχης καὶ τὸν παγετὸν τῆς νυκτὸς ἤνεγκε, καθ' ἡμέραν κλέμματα ποιούμενος, ποιμαίνων, πυκτεύων, δουλεύων, ἵνα τὰς δύο, γυναῖκας εἰσαγάγηται.

Γυναῖκάς μοι δύο νόει, τὴν πρᾶξίν τε καὶ τὴν γνῶσιν ἐν θεωρίᾳ, τὴν μὲν Λείαν, πρᾶξιν ὡς πολύτεκνον· τὴν Ῥαχὴλ δέ, γνῶσιν ὡς πολύπονον· καὶ γὰρ ἄνευ πόνων, οὐ πρᾶξις, οὐ θεωρία, ψυχὴ κατορθωθήσεται.

Γρηγόρησον ὦ ψυχή μου, ἀρίστευσον ὡς ὁ μέγας ἐν Πατριάρχαις, ἵνα κτήσῃ πρᾶξιν μετὰ γνώσεως, ἵνα χρηματίσῃς νοῦς ὁρῶν τὸν Θεόν, καὶ φθάσῃς τὸν ἄδυτον γνόφον ἐν θεωρίᾳ, καὶ γένῃ μεγαλέμπορος.


Τὴν Αἱμόρρουν μίμησαι ἀθλία ψυχὴ πρόσδραμε κράτησον, τοῦ κρασπέδου τοῦ Χριστοῦ, ἵνα ῥυσθῇς μαστίγων, ἀκούσῃς δὲ παρ' αὐτοῦ· Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

Τὴν χαμαὶ συγκύπτουσαν μιμοῦ ὦ ψυχή, πρόσελθε, πρόσπεσον, τοῖς ποσὶ τοῦ Ἰησοῦ, ἵνα σε ἀνορθώσῃ, καὶ βηματίσεις ὀρθῶς, τὰς τρίβους τοῦ Κυρίου.

Εἰ καὶ φρέαρ Δέσποτα ὑπάρχεις βαθύ, βλῦσόν μοι νάματα, ἐξ ἀχράντων σου φλεβῶν, ἵν' ὡς ἡ Σαμαρεῖτις, μηκέτι πίνων διψῶ· ζωῆς γὰρ ῥεῖθρα βρύεις.

Σιλωὰμ γενέσθω μοι τὰ δάκρυά μου, Δέσποτα Κύριε, ἵνα νίψωμαι κᾀγώ, τὰς κόρας τῆς καρδίας, καὶ ἴδω σε νοερῶς, τὸ φῶς τὸ πρὸ αἰώνων.

---


Στην διαδρομή της μεγάλης σαρακοστής προτυπώνεται και εκδηλούται η όλη πορεία από θάνατο προς την ζωή. Από ασωτία προς σωτηρία, δια του Σταυρού, δια της κλίμακος, υπό την σκέπη Της ουράνιας Νεφέλης (εξ ου και οι χαιρετισμοί). 

Γέμει σκιές και ίχνη οδοδείκτες η ΠΔ, η φύση, η ζωή μας εν ερήμω (αφού δι αυτών των λόγων προφορικών και γραπτών μας ομιλεί, και νουθετεί και αγάγει στο θέλημά Του και Λόγο. … θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν*).

Λέγει ο άσωτος του ευαγγελίου: …δος μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας. Αυτό ασώτως εδαπάνησε. Συνήθως μεταφράζεται η ουσία ως περι-ουσία, γιατί αυτό ‘’μοιάζει’’ να εννοεί με τα συμφραζόμενα από τον μεγάλο κανόνα όμως, έχουμε, πως μεταφραζόμενη η ουσία ως περιουσία, τα πράματα δεν είναι τόσο ανώδυνα όσο παρουσιάζονται… Τὴν οὐσίαν τῆς ψυχῆς, καταναλώσας τῇ ἁμαρτίᾳ, ἔρημός εἰμι ἀρετῶν εὐσεβῶν, λιμώττων δὲ κράζω. ὁ ἐλέους χορηγός, προφθάσας σύ με οἴκτειρον. 

Πάλι εκ του μεγάλου κανόνος… Ἄνδρα ἀπέκτεινα, φησίν, εἰς μώλωπα ἐμοί, καὶ νεανίσκον εἰς τραῦμα, Λάμεχ θρηνῶν ἐβόα· σὺ δὲ οὐ τρέμεις ὦ ψυχή μου, ῥυπωθεῖσα, τὴν σάρκα καὶ τὸν νοῦν, κατασπιλώσασα. 

πῶς ἐζήλωσα, Λάμεχ τὸν πρώην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς

Όντες φίλοι των χειρόνων, βόσκοντες χοίρους και εκτός εαυτού, εγκληματούμε ενάντια της ψυχής (ως άνδρα), του νου (ως νεανίσκου) και του σώματος (ως αδελφού).


Αμήν Μόνε γνήσιε (ως εδήλωσάς μας) φίλε και Πατέρα και Αδελφέ,  δώσμας συναίσθηση επιλογών, εμφύτευσον μετάνοια και συνοδοιπόρησον από την ασωτία ΜΟΥ στην σωτηρία ΣΟΥ, εισάγων μας στο ΕΝΑ πανδοχείο (ΜΙΑ Ορθόδοξο Εκκλησία) γιατί εις φθονερούς ληστάς περιεπέσαμε.

--- 





Μάρθα και Μαρία (Οσίου Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ)













---

* κι η Αλήθεια εκ της γης ανατέλει…. 

Η σωτηρία και η επίγνωση της Αληθείας, συνοδοιπορεί από την βάση προς τον ουρανό, δια των: 
Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.
Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.
Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν. 

έχοντας σαφή προσανατολισμό. Πρόσφατα, με δικαιολογία ότι η αγάπη ενώνει σε σχέση με την αλήθεια που διαχωρίζει, υποτιμάται η αλήθεια και αλλάζει προσανατολισμό στα πρόσωπα που αποδέχονται / υπηρετούν την πανθρησκεία και οικουμενισμό. 

Αντί σταδιακά να ‘’ανατέλει’’ η Αλήθεια από γενικά και αόριστα σε ειδικά και πρόσωπο, γίνεται προσπάθεια αντίθετη και αντίθεη. 

Βάλθηκαν, να μην προσκυνούμε και προσπίπτουμε (και ομολογούμε) αυτώ τω Χριστώ και Θεώ ημών, (αφού μας διαχωρίζει η Αλήθεια) αλλά με αήθεια να πεισθεί ο κόσμος ότι ΟΛΟΙ πρέπει να προσπίπτουμε και προσκυνούμε ‘’έναν’’ θεό στην βάση (666 και θάνατο) κι όχι στο ύψος (999 και ΖΩΗ) που μας ανέβασε δια του Τιμίου Αίματός Του Ο Κύριος. 

Μη γένοιτο τέτοιος προσανατολισμός και κίνηση. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου